Bewust afscheid nemen
We nemen vaak afscheid van elkaar. “Tot zo!”, “Tot vanavond” of “Tot volgende week!”, zeggen we dan. We zwaaien, geven een zoen en gaan uit elkaar. Maar af en toe nemen we definitief afscheid.
Omgaan met afscheid
Het overkomt ons allemaal: een mens komt ooit te overlijden. Lichaam en ziel zijn definitief gescheiden. Of iemand die je kende overlijdt, iemand die je liefhad. Iemand die dicht bij je stond of verder weg. Het lichaam is het laatste waar de kring van geliefden, familie en vrienden omheen staat. Er wordt afscheid genomen. Ook al is dat niet gemakkelijk. Hoe doe je dat eigenlijk; afscheid nemen van degene die er niet meer helemaal is?
Afscheidsritueel
Een belangrijk moment hiervoor is de begrafenis of uitvaartplechtigheid. Hier worden vaak mooie woorden gesproken. Goede eigenschappen worden genoemd. Een treffende anekdote komt erbij. Een glimlach ontstaat als er vakantieherinneringen opgehaald worden door vrienden. Als de muziek klinkt, die zo bijpassend is, gaan de rillingen door je lijf. Een gedicht wordt voorgelezen: woorden die zo intens weergeven waar de overledene voor stond. Ze maken indruk. Er worden kaarsen aangestoken en bloemen gelegd. We beleven een intens moment.
Langzamerhand ontstaat een beeld van wie wij in onze herinneringen met ons blijven meenemen. Het is altijd een bijzonder en uniek verhaal van een uniek mens. Een mens die met hart en ziel heeft geleefd. Die geluk kende en ook moeilijkheden. Iemand die liefhad en die geliefd werd; die het leven heeft geleefd en gevierd.
Blijvend herinneren
Het lichaam zal er niet meer zijn, maar de ziel leeft voort in iedereen die hem of haar heeft gekend. Mensen die er niet meer zijn, blijven voortleven in de nabestaanden. Afscheid nemen doe je van degene die er niet meer is, maar vooral ook voor iedereen die verder gaat en het leven daarna met hernieuwde en volle aandacht kan voortzetten.
Photocredits: Mirjam van Klink