Besluit tot electroconvulsietherapie
De komende tijd ga ik je over mijn eigen ervaringen met electroconvulsietherapie vertellen. Het gaat nu goed met mij en ik kan er met afstand naar kijken. Ik wil mijn ervaringen delen met mensen die ECT overwegen of juist niet. Want het heeft mij uiteindelijk uit een ernstige depressie gehaald. Lees je mee?
Ernstige depressie
Twee jaar geleden had ik een ernstige depressie. Het lukte mij bijvoorbeeld niet om op te staan en ik had ook last van schuldgevoelens. Het ging niet vanzelf meer over, dus werd ik opgenomen in het AMC. De psychiater begon toen direct over electroconvulsietherapie (hierna ECT). In het AMC passen ze dit sinds een paar jaar weer actief toe als methode om depressie te behandelen. De electroshocks worden met name bij depressie maar ook bij psychose, manie en dwangklachten toegepast.
Wat is een ECT behandeling?
Electroconvulsietherapie (ECT) is een behandeling waarbij een epileptisch insult wordt opgewekt, door middel van een stroomstoot door het hoofd. De methode kan effectief zijn bij bepaalde psychiatrische aandoeningen. (Bron: Wikepedia). ECT is geen onomstreden behandeling. Je kunt de volgende bijwerkingen krijgen: korte termijn geheugen verlies, hoofdpijn en spierpijn. Ook is het niet vanzelfsprekend of de behandeling aanslaat, en sommige mensen houden er blijvende (geheugen)klachten aan over.
ECT en hooggevoeligheid
Je kunt je voorstellen dat ik in eerste instantie niets voor deze behandeling voelde. Ook mijn hooggevoeligheid leek mij geen goede match met deze therapie. Zou het wel aanslaan of zou ik er iets aan overhouden? Na zes weken zonder goede effecten van medicatie werd ik voor het blok gezet. Ik zei uiteindelijk ja. Twaalf behandelingen was het eerste advies.
Mijn eerste behandeling
In het AMC krijg je twee keer per week vroeg in de ochtend een ECT behandeling. Ik had geen oog dichtgedaan die nacht, mede omdat ik geen slaapmedicatie mocht innemen. Je moet namelijk nuchter zijn voor de behandeling. Na het aantrekken van een blauw operatiejasje kon ik in bed gaan liggen en werd er een infuus aangebracht. Daarna werden we om de beurt naar de operatiekamer gereden. Ik was al gewaarschuwd dat er zes tot zeven mensen in de operatiekamer aanwezig zijn: de anestesist en assistent anestesist, de psychiater en arts assistent en co-assistent en de psychiatrisch verpleegkundige. Aardig intimiderend. Maar ik stond achter mijn keuze. Hoe zou het verder verlopen?
In mijn volgende blog vertel ik over mijn ervaring met ECT zelf.