Over ouder-kind-yogales
Zondagmiddag gaan Karuna en ik samen naar de ouder-kind-yogales van Yoga Leentje. Anderhalf uur lang samen, veilig, speelse en acrobatische oefeningen doen, giechelen als het niet helemaal lukt, of als de massage kietelt, in elkaars ogen zien dat we nog meer voor elkaar zorgen en zijn dan normaal. In alle tevredenheid en liefde samen in een coconnetje rondhuppelen, waar we licht en blij zijn.
Zo veilig…
Aan het einde mogen we samen op het matje liggen, gezichten naar elkaar toe, armen om elkaar heen. Rustig liggen, knuffelen, kusjes geven. We krijgen een dekentje over ons heen, wat het gevoel van samen zijn nog meer versterkt. Hoe veilig zijn wij daar wel niet, samen op een yogamatje onder een paars dekentje. Ik voel me gelukkig en ontroerd, terwijl ik me dat besef. Hoe gezegend wij zijn dat wij ons, in alle vanzelfsprekendheid, zo veilig kunnen voelen samen. Er zijn zoveel mensen, ver weg maar ook dichtbij, voor wie de dagelijkse realiteit zo anders is, die met hun kinderen alleen maar bezig zijn te overleven, op zoek naar die veiligheid.
… dat gun je iedere ouder
Opeens lig ik op dat matje vreselijk verdrietig te zijn. Ik gun het iedere moeder en vader zo warm en geborgen met haar/zijn kinderen samen te kunnen zijn. Daar, op dat matje, kan ik alleen maar terugkeren naar het eerdere veilige gevoel (althans: proberen) en hopen/bidden dat zoveel mogelijk andere mensen dit ook mogen vinden. Dat vind ik eigenlijk niet genoeg, besef ik me, als we later terug naar huis fietsen. Ik weet nog niet hoe, maar ik wil meer mensen onder dat paarse dekentje krijgen.
Wie meer wil weten over de ouder-kind-yogales kan kijken op www.yogaleentje.nl.
Photocredits: Jeroen Amelsvoort