Handen ineen in een Tipi
Als indianen zitten we in een ronde kring voor een groepshandlezing in een Tipitent op een festival. Dicht bij elkaar zodat we warm en droog blijven. Buiten regent het en binnen liggen de handen open voor ons. Ik mag vertellen over de handen en wat die over ons vertellen. Het festivalgedruis verstild en iedereen is geboeid door de cirkel van handen. Handen van mannen en vrouwen, jong en oud en voornamelijk onbekend voor elkaar.
Inspiratiessessie met handen
Vaak word ik gevraagd om ‘iets’ te doen als handanalist op een festival of feestje. Juist als er een grote diversiteit aan mensen is, werkt een inspiratiesessie heel mooi. Ik gebruik de handen om mensen aan te sporen naar zichzelf te kijken en zich te openen voor de ander.
Als ik start met de sessie zie ik dat alle ogen op mij zijn gericht. Mensen wachten tot ik ga vertellen en ze inspiratie ga brengen. Op het moment dat ik iedereen vraag de handen op tafel te leggen gebeurt er iets prachtigs. Eerst gaat de blik naar de eigen handen. Snel daarna kijkt iedereen naar de handen van een ander. Handen worden vergeleken en nieuwsgierig onderzocht.
Openen naar elkaar via handen
Als ik vertel over de betekenis van de lijnen of tekens zie ik dat mensen in de eigen handen gaan zoeken en daarna ook bij elkaar gaan kijken. Ze openen zich naar elkaar. Het oordelen over het zelf en de ander verdwijnt en er ontstaat een open en diepe manier van contact maken. Vanaf dat moment is er een gelijkwaardige ontmoeting.
En zo zitten we in de Tipi, niet langer met de aandacht alleen naar mij maar met aandacht voor elkaar. En als ik later over het festivalterrein loop zie ik dat in die Tipi een aanzet is gezet tot verder contact tussen deze mensen, die begonnen als onbekenden voor elkaar.
Groepshandlezing proberen?
Wil je ook eens een inspiratiesessie ervaren? Neem contact met mij op!